Συνήθη εξανθήματα νεογνού

Τοξικό Ερίθημα

Είναι καλοήθης, άγνωστης αιτίας δερματοπάθεια που αυτοϊάται. Εμφανίζεται συνήθως τις δύο πρώτες μέρες της ζωής. Είναι λιγότερο συχνό σε πρόωρα νεογνά. Οι βλάβες ποικίλουν σε μορφή και αριθμό. Συνήθως είναι ερυθηματώδεις κηλίδες που προοδευτικά υποχωρούν ή στο έδαφός τους αναπτύσσονται βλατίδες ή φλυκταινίδια. Οι βλατίδες και τα φλυκταινίδια μπορεί να εμφανιστούν και σε φυσιολογικό δέρμα. Απαντούν οπουδήποτε στο σώμα εκτός από τις παλάμες και τα πέλματα. Το εξάνθημα μπορεί να παρουσιάσει υφέσεις και εξάρσεις για 15 περίπου ημέρες. Διαφοροδιαγνώσκεται από άλλες φλυκταινώδεις δερματοπάθειες του νεογνού ,όπως την ιδρώα, τον απλό έρπητα, τη μονιλίαση, τη σταφυλοκοκκική λοίμωξη του δέρματος, την παροδική νεογνική φλυκταινώδη μελάνωση και την ακράτεια χρωστικής. Συνήθως συγχέεται με την ιδρώα. Σε επίχρισμα από υγρό φλύκταινας βρίσκονται άφθονα ηωσινόφιλα.

 

Κεχριά (MILIA)

Είναι πολλές άσπρες ή κίτρινες βλατίδες (1-2 mm) που εντοπίζονται συνήθως στο πρόσωπο και σπάνια στο επάνω μέρος του κορμού, τα άκρα και το πέος. Οφείλονται σε απόφραξη του σμηγματογόνου πόρου από κερατίνη και σμήγμα. Εξαφανίζονται την τρίτη με τέταρτη εβδομάδα της ζωής. Σπάνια μπορεί να παραμείνουν μέχρι τον τρίτο μήνα. Δεν χρειάζονται θεραπεία.

 

Ιδρώα (MILIARIA)

Η ιδρώα οφείλεται σε απόφραξη των εκφορητικών πόρων των ιδρωτοποιών αδένων από βύσμα κερατίνης. Απαντάται πιο συχνά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής που οι ιδρωτοποιοί αδένες είναι σχετικά ανώριμοι. Κλινικά διακρίνεται σε λευκή και ΕΡΥΘΡΆ ΙΔΡΏΑ. Η λευκή ιδρώα (miliaria cristallina) οφείλεται σε απόφραξη του εκφορητικού πόρου του ιδρωτοποιού αδένα στο επίπεδο της κερατίνης στιβάδας της επιδερμίδας. Χαρακτηρίζεται από επιπολής μικροσκοπικές φυσαλίδες σε υγιές δέρμα που εντοπίζονται στο πρόσωπο, το λαιμό και το σώμα. Οι φυσαλίδες περιέχουν ιδρώτα. Σε 24 ώρες περίπου ρήγνυνται και δημιουργείται πιτυρώδης απολέπιση. Η ερυθρά ιδρώα (miliaria rubra) οφείλεται σε απόφραξη του κατώτερου τμήματος του εκφορητικού πόρου του ιδρωτοποιού αδένα, που οδηγεί σε λύση της συνέχειάς του, έξοδο ιδρώτα στο περιβάλλον δέρμα και φυσαλίδες που εδράζονται σε ερυθηματώδη βάση, εντοπίζονται κυρίως στο λαιμό, τις μασχάλες και τις μηροβουβωνικές πτυχές. Επιβαρυντικοί παράγοντες για την ιδρώα είναι η αυξημένη θερμοκρασία και υγρασία του περιβάλλοντος. Η θεραπεία συνίσταται σε αποφυγή εφίδρωσης (ελαφρός ρουχισμός ,συχνά δροσερά μπάνια, κλιματισμός).

 

Υπερπλασία των σηγματογόνων αδενών

Είναι πολλές μικροσκοπικές βλατίδες φυσιολογικής ή κίτρινης χροιάς που εντοπίζονται στη μύτη, τα μάγουλα και το άνω χείλος των τελειόμηνων νεογνών. Οφείλονται σε ερεθισμό των αδένων από μητρικά ανδρογόνα. Υποχωρούν τις πρώτες εβδομάδες της ζωής.

 

Παροδική νεογνική φλυκταινώδης μελάνωση

Παρουσιάζεται συνήθως σε νεογνά με σκούρο χρώμα και χαρακτηρίζεται από μικρές φυσαλίδες και φλυκταινίδια που συνήθως εντοπίζονται στο μέτωπο, το λαιμό ,την οσφύ και τις κνήμες. Υπάρχουν από τη γέννηση και υποχωρούν μετά από 1-2 μέρες αφήνοντας υπέρχροες κηλίδες μεγέθους κεφαλής καρφίτσας .Οι τελευταίες εξαφανίζονται μέχρι τον τρίτο μήνα της ζωής. Είναι άγνωστης αιτιολογίας.

Χρυσή Δ. Σπάρταλη
Παιδίατρος

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Παιδιατρική Ν. Ματσανιώτης Θ. Καρπάθιος και συνεργάτες.