Προβλήματα διατροφής

Ταΐζοντας το παιδί σας, βρισκόσαστε πάρα πολύ κοντά του και η σχέση σας γίνεται πολύ στενή. Συνήθως πρόκειται για μια ευχάριστη εμπειρία που ανταμείβει ηθικά το γονιό. Δυστυχώς, μερικές φορές παρουσιάζονται δυσκολίες. Όταν συμβαίνει αυτό, οι γονείς μπορεί να ανησυχούν υπερβολικά και χρειάζονται κάποιον να τους καθοδηγήσει. Μερικά από τα προβλήματα που εμφανίζονται στα πρώτα χρόνια της ζωής είναι τα εξής:

• Άρνηση για φαγητό
• Κακός τρόπος ταΐσματος
• Εκνευρισμός στη διάρκεια του φαγητού
• Κλάμα στη διάρκεια ή ανάμεσα στα γεύματα
• Εμετός
• Διάρροια
• Στασιμότητα στην ανάπτυξη
• Υπερβολική κατανάλωση φαγητού
• Παχυσαρκία

Καθώς μεγαλώνει το παιδί, μπορεί ν' αρχίσει τις παραξενιές σχετικά με το φαγητό του και οι καβγάδες στο τραπέζι ίσως αποτελέσουν σημαντικό μέρος της καθημερινής σας ζωής. Τα προβλήματα αυτά αντιμετωπίζονται καλύτερα, αν δούμε πρώτα ποιες θεωρούνται φυσιολογικές συνήθειες φαγητού και κατόπιν γιατί δημιουργούνται τα προβλήματα, πόσο συνηθισμένα είναι, πότε πρέπει να ανησυχήσετε και τι μπορείτε να κάνετε για να ξεπεράσετε τις δυσκολίες.

 

Τι είναι φυσιολογικό;

Τα μωρά γεννιούνται με την ικανότητα να βρίσκουν και να βυζαίνουν τη θηλή της μητέρας τους ή το μπιμπερό. Τα μωρά διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους στο πόσο συχνά έχουν ανάγκη να φάνε, πόσο γρήγορα θηλάζουν και πόσο ευερέθιστα ή ήρεμα μπορεί να είναι στη διάρκεια του γεύματος. Μην εκπλαγείτε αν το μωρό σας απαιτεί να το ταΐζετε κάθε δυο ώρες τις πρώτες δυο βδομάδες, αν καταπίνει με απίστευτη ταχύτητα ή αν μοιάζει νευρικό ή αποσπάται η προσοχή του εύκολα κατά την διάρκεια του γεύματος. Ένα άλλο παιδί ίσως προτιμάει να τρώει κάθε τέσσερις ώρες, με αργό ρυθμό ή με περιορισμένο ενδιαφέρον. Μπορεί να εμφανιστούν διάφοροι συνδυασμοί των παραπάνω περιπτώσεων, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει πρόβλημα.

Πώς θα βρείτε το σωστό τρόπο για το δικό σας παιδί:

Τα περισσότερα μωρά, λίγες βδομάδες μετά τη γέννηση τους, καταλήγουν να τρώνε σε τακτικά διαστήματα τεσσάρων ωρών, αν και πάλι παρατηρούνται σημαντικές παραλλαγές. Μερικά απόλυτα υγιή μωρά δείχνουν να χρειάζονται περισσότερα γεύματα και άλλα λιγότερα. Μωρά που θηλάζουν χρειάζονται συνήθως περισσότερα γεύματα από εκείνα που τρέφονται με το μπιμπερό. Αυτό συμβαίνει όχι επειδή οι μητέρες τους δεν παράγουν αρκετό γάλα, αλλά γιατί το μητρικό γάλα είναι λιγότερο πλούσιο από το τεχνητό, με αποτέλεσμα να απαιτούνται περισσότερα γεύματα. Παρ' όλα αυτά, η έρευνα έχει αποδείξει πως το μητρικό γάλα είναι πιο υγιεινό από το τεχνητό για το παιδί. Το πιο σπουδαίο, πάντως, είναι να είστε ευχαριστημένη με τη μέθοδο που διαλέξατε να ταΐζετε το μωρό σας. Αν προτιμάτε το μπιμπερό, δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθετε άσχημα για αυτό.

Στην ηλικία των τριών έως τεσσάρων μηνών, τα περισσότερα μωρά καταφέρνουν να καταπίνουν μικρές ποσότητες στερεάς τροφής, που θα τοποθετήσουμε στο πίσω μέρος της γλώσσας τους. Τονίζουμε ακόμη μια φορά, πως κάθε μωρό έχει τα δικά ίου ατομικά γνωρίσματα, όπως και οι μεγάλοι, και μερικά αργούν περισσότερο να δεχτούν στερεά τροφή. Καθώς μεγαλώνουν, τα μωρά μαθαίνουν να τα βγάζουν πέρα με τη μεγαλύτερη ποικιλία και ποσότητα τροφής που έχουν ανάγκη.

 

Γιατί παρουσιάζονται προβλήματα στο φαγητό;

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που θα ταξινομηθούν στις παρακάτω κατηγορίες:

• Διαφορές ιδιοσυγκρασίας
• Προβλήματα στον τοκετό και λίγο μετά
• Συναισθηματικές δυσκολίες
• Λάθος ποσότητα φαγητού
• Λάθος είδος φαγητού
• Λαθεμένος τρόπος ταΐσματος

Διαφορές ιδιοσυγκρασίας:

Μερικά μωρά είναι ήρεμα, ατάραχα, εύκολα στη φροντίδα τους και σπάνια παρουσιάζουν πρόβλημα στο φαγητό. Άλλα, πάλι, είναι ευκολοσυγκίνητα, ανήσυχα, η προσοχή τους αποσπάται εύκολα και δύσκολα κάθονται να τα ταΐσεις. Αν το μωρό σας διαθέτει τέτοιο ταμπεραμέντο, έχει μεγάλη σημασία να είστε ήρεμοι, ανεκτικοί και υπομονετικοί, αλλιώς μπορεί να νιώσει την αγωνία ή την ανυπομονησία σας και ν' αρχίσει να συνδυάζει το φαγητό με μια δυσάρεστη αίσθηση. Τότε υπάρχει κίνδυνος να βρεθείτε με ένα μωρό που αρνείται να φάει.

 

Μια άλλη κατηγορία μωρών είναι από φυσικού τους δύσκολα στο φαγητό. Από τη στιγμή της γέννησης τους δείχνουν να έχουν περιορισμένη όρεξη και λίγο ενδιαφέρον για φαγητό. Έχουν την τάση να ζητούν ελάχιστες ποσότητες και καθυστερούν πολύ να φάνε. Αν το παιδί σας ανήκει σ' αυτή την κατηγορία, θα χρειαστείτε υπομονή αγίου για να τα βγάλετε πέρα μαζί του.

Μερικά μωρά φαίνονται σαν να προκαλούν μια αναμέτρηση-δυνάμεων με τη μητέρα τους. Θέλουν να φάνε με το δικό τους τρόπο και στο δικό τους χρόνο, ενώ εσείς πασχίζετε να χωρέσετε τα γεύματα τους στο πολυάσχολο καθημερινό σας πρόγραμμα. Στη μάχη αυτή έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες να χάσετε. Πάντα συμβουλεύω τους γονείς να προσαρμόζονται εκείνοι - κανείς δε ζημιώνεται και τελικά, η ζωή γίνεται ευκολότερη.

 

Προβλήματα στον τοκετό και αμέσως μετά:

Το είδος του τοκετού και της πρώτης περιόδου μετά τη γέννα έχει επίδραση στον τρόπο που τρώει το μωρό. Αν ο τοκετός διαρκέσει πολλή ώρα και δοθούν πολύ δυνατά φάρμακα, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιαστούν δυσκολίες στο τάισμα. Ας σημειωθεί ότι τα πρόωρα μωρά εκφράζουν ελάχιστες απαιτήσεις για φαγητό και γι' αυτό χρειάζονται ενθάρρυνση. Μωρά που νιώθουν αδιαθεσία, συνήθως δεν έχουν όρεξη να φάνε. Αντίθετα, εκείνα που τοποθετούνται στο στήθος της μητέρας τους αμέσως μετά τη γέννα, φαίνεται να προσαρμόζονται πολύ καλά στο θηλασμό.

 

Συναισθηματικές δυσκολίες:

Για πολλούς διαφορετικούς λόγους, μια μητέρα μπορεί να νιώσει άγχος, κατάθλιψη και γενικά στενοχώρια. Το μωρό είναι συχνά πολύ ευαίσθητο στην ψυχική διάθεση της μητέρας του. Αν, για παράδειγμα, νιώθετε ένταση και πίεση1 την ώρα που το ταΐζετε, η διάθεση σας αυτή μεταδίδεται στο μωρό και μπορεί κι εκείνο να "νιώσει ένταση. Μετά, χωρίς να το καταλαβαίνει, συνδέει το φαγητό με τη δυσάρεστη αίσθηση της έντασης και ίσως γίνει ανήσυχο και νευρικό την ώρα των γευμάτων ή πιθανό να χάσει κάθε ενδιαφέρον. Δεν αντιδρούν όλα τα μωρά με αυτό τον τρόπο. Μερικά, που μοιάζουν να είναι όλο νεύρο, με μια δική τους ζωηρή προσωπικότητα, όταν αντικρίσουν τη θηλή ή το μπιμπερό ηρεμούν και ξεχνάνε όλα τα άλλα γύρω τους! Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, οι δικές τους αντιδράσεις σε διάφορες στενοχώριες μπορεί να επηρεάσουν την όρεξη τους. Μερικά σταματούν να τρώνε, ενώ άλλα αντιδρούν τρώγοντας υπερβολικά.

 

Η ποσότητα της τροφής ίσως να μην είναι η σωστή:

Αν η ποσότητα του φαγητού δεν είναι αρκετή, το μωρό μπορεί να μείνει πεινασμένο και στενοχωρημένο. Τη οτιγμή εκείνη, πιθανό να δείξει τα αισθήματα του με κλάμα και εκνευρισμό ενώ, ταυτόχρονα, ίσως καθυστερήσει στην ανάπτυξη. Το υπερβολικό φαγητό, αντίθετα, θα το οδηγήσει αρχικά σε άρνηση να το τελειώσει, σε εμετό και τέλος, στην παχυσαρκία.

 

Ίσως του δίνετε λάθος φαγητό:

Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα σ' αυτή την περίπτωση, είναι όταν αρχίσουμε να του δίνουμε στερεή τροφή πολύ πρόωρα. Αν το μωρό σας δεν μπορεί ακόμα να χωνέψει τις τροφές, αυτές, μπορεί να κλάψει ή να αντιδράσει με εμετό και διάρροια. Μερικά μωρά είναι ευαίσθητα ή αλλεργικά σε ορισμένα φαγητά όπως το αγελαδινό γάλα ή τα αβγά, μα το πρόβλημα αυτό δεν είναι τόσο συνηθισμένο όσο πιστεύουν πολλοί. Αν το μωρό σας παρουσιάζει πραγματικά αλλεργία σε κάποιο φαγητό, αυτό μπορεί να του προκαλέσει εμετό και διάρροια, πόνο ή και ερεθισμό του δέρματος. Αν το συγκεκριμένο φαγητό που προκαλεί το πρόβλημα παραλειφθεί από το διαιτολόγιο του, τότε όλα τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν. Αν νομίζετε ότι το παιδί σας υποφέρει από κάποια αλλεργία, συμβουλευτείτε το γιατρό σας.

 

Ίσως ταΐζετε το μωρό σας με λάθος τρόπο:

Διάφορα προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν από τον τρόπο που ταΐζετε το μωρό σας. Ίσως το στήθος σας του φράζει τη μύτη ή μπορεί να μην το κρατάτε αναπαυτικά. Ίσως δε γέρνετε το μπουκάλι στη σωστή γωνία, η τρύπα στη θηλή του μπιμπερό πιθανό να είναι πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή ή να μην προετοιμάσατε σωστά το γάλα. Οτιδήποτε απ' όλα αυτά μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες στο τάισμα.